Take Me Home สุขสันต์วันกลับบ้าน
Take Me Home เรื่องราวของ แทน (มาริโอ้ เมาเร่อ) ชายหนุ่มที่ความจำเสื่อมจากอุบัติเหตุรถชน และไม่สามารถจำอะไรได้เลยนอกจากชื่อของตัวเอง แทน พยายามหาค้นหามาตลอดว่า เขาคือใครและครอบครัวเขาอยู่ที่ไหน จนวันหนึ่งเขาได้พบหลักฐานบางอย่างซึ่งจะนำพาแทนกลับบ้าน ทว่าการกลับไปบ้านครั้งนี้ทำให้เขาค้นพบว่าจริงๆ
แล้วบ้านที่เราเขากลับไปนั้นเต็มไปด้วยความลับสุดสะพรึง และความน่ากลัว ที่รอคอยเขาอยู่ เมื่อเดินทางมาถึง “บ้าน” แทนโหยหาการต้อนรับและการทำความรู้จักกับที่ที่ตนจากไปนาน ครั้งแรกที่เขาได้พบหน้าพี่สาว ทับทิม (วรรณรท สนธิไชย) ที่แต่งงานอยู่กินกับ ชีวิน (ปีเตอร์ นพชัย) พ่อหม้ายลูกสอง พร้อมด้วย แวว (นภาดา สุขกิจ) แม่บ้านผู้เลี้ยงดูแทนมาตั้งแต่เด็ก
ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย แต่เมื่อแทนเริ่มสังเกตพฤติกรรมแปลกๆ ของผู้คนในบ้านหลังนี้ อย่างการที่พี่สาวเขาปฏิบัติกับลูกเลี้ยงของเธอเองอย่างเข้มงวด และลูกเลี้ยงที่อ้างว่าบ้านนี้มีผี รวมไปถึงชีวินที่ดู “ตามใจ” ภรรยาของตัวเองไปเสียทุกเรื่อง แทนก็เริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติในบ้านหลังนี้
มีความโดดเด่นในการคุมโทนบรรยากาศของบ้าน ดูแล้วสวยงาม เงียบขรึม อึมครึม แต่ในความสวยงามนั้นดูมีความไม่น่าไว้วางใจซุกซ่อนอยู่ สมกับเป็นหนังผีที่เน้นบรรยากาศความน่ากลัวและการไขปริศนาของเหตุการณ์ “ก่อน” ที่แทนจะสูญเสียความทรงจำ โดยหนังเผยข้อมูลสำคัญเป็นระยะ ใช้การเล่าเรื่องแบบตัดสลับไปมาระหว่างเรื่องราวในอดีตและปัจจุบัน
และทิ้งปมบางอย่างไว้ให้คนดูได้ขบคิดปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดเข้าด้วยกันด้านนักแสดงนำ หนุ่มมาริโอ้ ก็โชว์ฝีมือการแสดงไว้ได้ดีมาก ทั้งสีหน้าและแววตาสื่อออกมาได้ชัดเจน เป็นตัวละครหลักในการเดินเรื่อง ซึ่งต้องใช้พลังงานให้การแสดงเยอะมาก ต้องขอชื่นชมจริงๆอย่างหนึ่งที่ดูไม่ค่อยเข้าทีเท่าไรคือการดำเนินเรื่องไปเรื่อย โดยที่ปมบางอย่างยังไม่คลี่คลาย
อาจทำให้ตามไม่ทัน แต่ถ้าหากมองข้ามจุดนี้ไปได้ เทค มี โฮม ก็นับว่าเป็นหนังผีบรรยากาศฝรั่งแต่คงสไตล์ไทย เหมาะสำหรับคอหนังผีที่ไม่ชอบฉากผีหลอก Jump scare ตุ้งแช่ให้ตกใจที่ดูสนุกอีกเรื่องหนึ่ง
